خدایا، تو چه طور تصمیم گرفتی و دنیایی به این بزرگی را خلق کردی. البته که تو خدایی و توانا. حالا ما مانده ایم و دنیای تصمیم ها. دنیایی که باید در آن دست به تصمیماتی بزنی که سالها زندگی ات را تحت تاثیر می گذاره. تصمیماتی که آدم با ساعتها فکر کردن هم مطمئن نیست درست عمل کرده یا نه. اما تو بهتر از هر کسی می دانی هر راهی به کجا منتهی می شه. خدایا ما را در تصمیم گیری ها تنها نگذار. ما را با نشونه هات به مسیر درست هدایت کن
۱۳۸۹ تیر ۸, سهشنبه
سردرگمی در خوردن
چند وقتی است که درباره مزایا و ضررهای خوراکی ها ایمیلهای زیادی می آید. اما جالب اینجاست که اکثر این ایمیل ها با هم متناقض هستنند. مثلا یک بار گفته شده چای بخورید چون مزایای زیادی دارد چند روز بعد یک ایمیل دیگر می آید که درآن گفته شده که چای بسیار مضر است. به نظرم اگر یک نهاد معتبر در زمینه تغذیه در این موارد اظهار نظر کند از هر نظر بهتر باشد و کاربران و دریافت کنندگان این ایمیلها بی دلیل گیج نمی شوند.
آرزوی اختراع جدید
چند روز پیش در محل کارمان، جابجایی و تغییر دکوراسیون داشتیم. همه چیز شلوغ پلوغ بود و چند ساعتی نشد اصلا کار بکنیم. در آن شرایط، چیزی که بیش از بقیه فکرم را مشغول می کرد، بارهای سنگینی بود که بچه های خدمات جابجا می کردند. همیشه، دیدن صحنه ای که یک انسان بار سنگینی را جابجا می کند برایم سخت بوده. کاش یک روز دستگاهی اختراع شود که دیگر هیچ انسانی مجبور نباشد که در اسباب کشی و جابجایی، بارهای سنگین را روی کمر جابجا کنند. راستی کمک بعضی همکاران به نیروهای خدماتی واقعا باارزش بود.
کاش می توانستیم
کاش ما آدم ها می توانستیم کمی کمتر درباره همدیگر قضاوت کنیم. کاش همدیگر را راحت می گذاشتیم تا هر کس بتواند همان طور باشد که دوست دارد. اما متاسفانه کار سختی است. هرچه قدر هم که سعی می کنی درباره دیگران، رفتارها و گفته های آنها نظر ندهی نمی شود. حتی گاهی به نظم و نظام این دنیا هم رحم نمی کنی و همه چیز را زیر سوال می بری.
امیدوارم امروز بتوانم سرم را به کار خودم نگه دارم و با معیارهای خودم درباره دیگران قضاوت نکنم. کاش همه مان این کار را تمرین بکنیم.
امیدوارم امروز بتوانم سرم را به کار خودم نگه دارم و با معیارهای خودم درباره دیگران قضاوت نکنم. کاش همه مان این کار را تمرین بکنیم.
اشتراک در:
پستها (Atom)